Australie
Blijf op de hoogte en volg Yvonne & Peter
15 Augustus 2012 | Australië, Darwin
Toen we vorige week heel vroeg in Darwin aankwamen had ons hotel gelukkig nog een kamer vrij, want onze touroperator had kennelijk niet voorzien dat daar om 3 uur ’s nachts niets te doen is en je beter op bed kunt liggen. Later die dag bleek overigens dat er overdag ook niet veel bijzonders over valt te melden. Wel over het klimaat en het droge jaargetijde, want dat is na Brunei een verademing. Net zo warm -of heet-, maar kurkdroog met een lekker briesje en koele avonden. Heerlijk….!
Hoewel we in Brunei vrijwel uitsluitend Engels spreken moesten we toch even omschakelen naar dat van de ‘Aussies’ met hun dialect en hun afkortingen. Yvonne wordt steevast ‘darling’ or ‘love’ genoemd en Peter is ieders ‘mate’. ‘Wifi’ komt in het Australische woordenboek nog niet echt voor, maar gelukkig is er bijna overal een grote gele M te vinden. Er wordt hier opvallend veel gegokt, gerookt en gedronken en gezien de reclames op tv voor afkick programma’s is dat kennelijk een groot probleem.
Onze reis door Down Under begon dus eigenlijk pas toen we de huurauto hadden opgehaald en op weg gingen naar Jabiru (Dzje-bur-roe) in het Kakadu National Park. Het hele gebied staat tijdens het regenseizoen onder water waarna er in de droge periode moerassen en meren (‘billabongs’) over blijven, die grote aantallen vogels huisvesten en…. krokodillen. Een wandelingetje is er dus niet bij, maar overal zijn uitkijkpunten ingericht met uitzicht op de mooiste plekjes. In de droge periode ontstaan er ook veel ‘bush fires’, die de park rangers gecontroleerd laten branden. Wij kwamen in zo’n brand terecht toen we stopten om naar tientallen roofvogels te kijken, die afkwamen op al het vluchtende, kleine wild als muizen, hagedissen en sprinkhanen. Er gaan verhalen rond van roofvogels, die in tijden van schaarste brandende takjes oppikten en daarmee ergens anders een nieuwe brand veroorzaakten.
In Arhemland, oostelijk van Kakadu NP en thuisland van een aantal Aboriginal stammen hebben we met een lokale gids een wandeling gemaakt langs voormalige woongrotten en eeuwenoude rotstekeningen inclusief uitleg van geschiedenis en cultuur. Het schitterende landschap deed ons erg denken aan Zuidelijk Afrika, inclusief de ‘kopjes’, en we verwachtten elk moment een luipaard te zien op een van die rotsformaties. De werkloosheid onder de Aboriginals is 80% en de schuldbewuste overheid pompt er onvoorstelbare hoeveelheden geld in. Veel Australiërs vinden 650 duizend euro voor een klein huisje dan ook heel veel geld voor iets dat de Aboriginals zelf niet willen hebben. Sommigen verdienen geld als beeldend kunstenaar en voor de schilderijen en sculpturen wordt in Australië grof geld betaald. In Kunbarllanjnja hebben we in een galerie het resultaat gezien, maar helaas hebben we niets kunnen doen aan de holle, lege blik in de ogen van de bevolking.
Terug in Kakadu NP hebben we met zonsopkomst een boottocht gemaakt over het prachtige Yellow Water, een grote billabong in het stroomgebied van de Jim Jim Creek, met honderden meterslange zoutwater krokodillen (‘Salties’) en ontelbare water- en roofvogels.
De volgende bestemming was Katherine, beroemd in heel Australië vanwege de ‘School of Air’ van waaruit kinderen in de wijde omtrek les krijgen in wat het grootste klaslokaal ter wereld wordt genoemd en je klasgenootje honderden kilometers bij je vandaan ook gewoon thuis zit. Voor ons was Katherine River de belangrijkste reden om er naartoe te gaan, want de rivier stroomt er door een aantal indrukwekkende kloven (gorges). Een paar zijn per boot toegankelijk, maar nu in het droge seizoen moesten we af en toe lopend een ondiepte overbruggen en overstappen in een andere boot. Hier hadden we de kans om zoetwater krokodillen (‘Freshies’) te zien, maar helaas ging dat feest niet door.
In Katherine logeerden we 25 km buiten de stad op een voormalige veeboerderij aan de oever van de Maud Creek. Ver weg van alles en iedereen was het een heerlijke plek om te relaxen en te genieten van de vele Wallibies die langskwamen en een overweldigende sterrenhemel zonder lichtvervuiling.
Onze laatste bestemming in het gebied rond Darwin –zo groot als Nederland- was Bachelor aan de rand van het Litchfield NP. In het park draait alles om kreken en watervallen en het contrast had niet groter kunnen zijn met het rode stof van de Norhtern Territory waar we net doorheen waren gereden en dat zo fijn is als talkpoeder. Tussen de watervallen zijn kommen (Rockholes) ontstaan, waarin je heerlijk kunt zwemmen of dippen. Bij Walkers Creek vonden we een kleine waterval en rockhole helemaal voor onszelf en hebben we heerlijk gepoedeld in ons privé zwembad onder het toeziend oog van een water monitor lizard.
We zijn nu weer terug in Darwin om de was te doen, onze tassen te reorganiseren en ons klaar te maken voor onze volgende bestemming, het rode hart van Australië met de ‘dat moet ik gezien hebben’ van Yvonne, ….Ayers Rock!!!
Tot het volgende blog…
Hoewel we in Brunei vrijwel uitsluitend Engels spreken moesten we toch even omschakelen naar dat van de ‘Aussies’ met hun dialect en hun afkortingen. Yvonne wordt steevast ‘darling’ or ‘love’ genoemd en Peter is ieders ‘mate’. ‘Wifi’ komt in het Australische woordenboek nog niet echt voor, maar gelukkig is er bijna overal een grote gele M te vinden. Er wordt hier opvallend veel gegokt, gerookt en gedronken en gezien de reclames op tv voor afkick programma’s is dat kennelijk een groot probleem.
Onze reis door Down Under begon dus eigenlijk pas toen we de huurauto hadden opgehaald en op weg gingen naar Jabiru (Dzje-bur-roe) in het Kakadu National Park. Het hele gebied staat tijdens het regenseizoen onder water waarna er in de droge periode moerassen en meren (‘billabongs’) over blijven, die grote aantallen vogels huisvesten en…. krokodillen. Een wandelingetje is er dus niet bij, maar overal zijn uitkijkpunten ingericht met uitzicht op de mooiste plekjes. In de droge periode ontstaan er ook veel ‘bush fires’, die de park rangers gecontroleerd laten branden. Wij kwamen in zo’n brand terecht toen we stopten om naar tientallen roofvogels te kijken, die afkwamen op al het vluchtende, kleine wild als muizen, hagedissen en sprinkhanen. Er gaan verhalen rond van roofvogels, die in tijden van schaarste brandende takjes oppikten en daarmee ergens anders een nieuwe brand veroorzaakten.
In Arhemland, oostelijk van Kakadu NP en thuisland van een aantal Aboriginal stammen hebben we met een lokale gids een wandeling gemaakt langs voormalige woongrotten en eeuwenoude rotstekeningen inclusief uitleg van geschiedenis en cultuur. Het schitterende landschap deed ons erg denken aan Zuidelijk Afrika, inclusief de ‘kopjes’, en we verwachtten elk moment een luipaard te zien op een van die rotsformaties. De werkloosheid onder de Aboriginals is 80% en de schuldbewuste overheid pompt er onvoorstelbare hoeveelheden geld in. Veel Australiërs vinden 650 duizend euro voor een klein huisje dan ook heel veel geld voor iets dat de Aboriginals zelf niet willen hebben. Sommigen verdienen geld als beeldend kunstenaar en voor de schilderijen en sculpturen wordt in Australië grof geld betaald. In Kunbarllanjnja hebben we in een galerie het resultaat gezien, maar helaas hebben we niets kunnen doen aan de holle, lege blik in de ogen van de bevolking.
Terug in Kakadu NP hebben we met zonsopkomst een boottocht gemaakt over het prachtige Yellow Water, een grote billabong in het stroomgebied van de Jim Jim Creek, met honderden meterslange zoutwater krokodillen (‘Salties’) en ontelbare water- en roofvogels.
De volgende bestemming was Katherine, beroemd in heel Australië vanwege de ‘School of Air’ van waaruit kinderen in de wijde omtrek les krijgen in wat het grootste klaslokaal ter wereld wordt genoemd en je klasgenootje honderden kilometers bij je vandaan ook gewoon thuis zit. Voor ons was Katherine River de belangrijkste reden om er naartoe te gaan, want de rivier stroomt er door een aantal indrukwekkende kloven (gorges). Een paar zijn per boot toegankelijk, maar nu in het droge seizoen moesten we af en toe lopend een ondiepte overbruggen en overstappen in een andere boot. Hier hadden we de kans om zoetwater krokodillen (‘Freshies’) te zien, maar helaas ging dat feest niet door.
In Katherine logeerden we 25 km buiten de stad op een voormalige veeboerderij aan de oever van de Maud Creek. Ver weg van alles en iedereen was het een heerlijke plek om te relaxen en te genieten van de vele Wallibies die langskwamen en een overweldigende sterrenhemel zonder lichtvervuiling.
Onze laatste bestemming in het gebied rond Darwin –zo groot als Nederland- was Bachelor aan de rand van het Litchfield NP. In het park draait alles om kreken en watervallen en het contrast had niet groter kunnen zijn met het rode stof van de Norhtern Territory waar we net doorheen waren gereden en dat zo fijn is als talkpoeder. Tussen de watervallen zijn kommen (Rockholes) ontstaan, waarin je heerlijk kunt zwemmen of dippen. Bij Walkers Creek vonden we een kleine waterval en rockhole helemaal voor onszelf en hebben we heerlijk gepoedeld in ons privé zwembad onder het toeziend oog van een water monitor lizard.
We zijn nu weer terug in Darwin om de was te doen, onze tassen te reorganiseren en ons klaar te maken voor onze volgende bestemming, het rode hart van Australië met de ‘dat moet ik gezien hebben’ van Yvonne, ….Ayers Rock!!!
Tot het volgende blog…
-
15 Augustus 2012 - 12:28
Thilde:
Lieve Yvon en Peet,
Jullie zitten nu wel weer op een groot eiland. Borneo en Australië zijn echt duidelijk eilanden. Tineke en ik hebben het kleiner gedaan met de kanaal eilanden Jersey en Guernsey. een rondje met de bus langst de kust van Guernsey duurt 1 1/4 uur en door de smalle weggetjes wordt er niet hard gereden.
Jullie verhaal van Kakadu NP is voor mij weer terug in de tijd, overal de waarschuwingen voor de krokodillen en terecht ,ze zijn razend snel. Ik ben toen op een farm geweest waar ze krokodillen fokken zoals bij ons kippen. De huid voor de schoenen en de tassen en het vlees om op te eten, krokodilburger. Ayers Rock is indrukwekkend, vooral de kleur is bijzonder, zo rood. Trouwens het hele landschap daar. Ik ging toen met een camper van campingplaats tot campingplaats met soms meer dan 200 km ertussen., dus goed plannen waar te overnachten.
Ik wens jullie een mooi vervolg van de reis, groetjes Thilde -
15 Augustus 2012 - 12:37
Astrid Van Eck-Nieboer:
Oh, wat een heerlijk verslag weer. En zo gaaf dat jullie nu naar Yvonne's " moet gezien plek gaan!!"
Geniet er optimaal van en ik verheug me op het volgende verslag.
Hier alles oke. Eindelijk ZOMER!! Ga een weekendje weg dus hoop het optimaal te benutten.
Heel veel plezier en van heel veel moois geniten,
liefs,
Astrid
-
15 Augustus 2012 - 13:04
Tineke:
Hoi schatten,
Wat een schitterende foto´s weer. Jullie weten de mooie plekjes ook wel te vinden. En de mooie verhalen... Roofvogels als pyromaan uit eigen belang, en wij mensen maar denken dat alleen wij dat kunnen. De tegenhanger hier zijn natuurlijk de vogels die bv. eikels verstoppen.
Onze vakantie zit er weer op, kleinschalig en toch best veelzijdig en gelukkig goed weer. Wij zagen het meeste ´wild´ in de dierentuin op Jersey die opgezet is om met uitsterven bedreigde dieren te steunen. Ook de landschappen zijn kleinschalig: duinen, rotsen, wat bossen en veel tuintjes met een overdaad aan bloemen, op z´n Engels. Duidelijk minder kleinschalig zijn de souvenirs aan de oorlog die de Duitsers hebben achtergelaten, zoals een stuk Atlantik-wall en de 'war-tunnels', waarin een hospitaal moest komen, maar dat uiteindelijk niet als zodanig heeft gefunctioneerd. Nu vertelt het de oorlogsgeschiedenis van de eilanden, indrukwekkend en beschamend hoe de eilanden in de steek zijn gelaten door de Engelsen en misbruikt zijn door de Duitsers.
Nu jullie hebben hoop ik nog veel moois en veel natuur te goed. Geniet ervan.
Veel liefs, Tineke -
15 Augustus 2012 - 13:19
Wil:
Wat een belevenissen en wat een cadeau om te lezen op deze ochtend!
Ik wilde jullie juist bedanken voor de lieve kaart die gisteren in onze brievenbus viel en toen vond ik dit in mijn digitale brievenbus. We hebben ons weer met veel plezier kunnen verplaatsen in die zo andere wereld, want jullie schrijven het allemaal zo beeldend, dat je het zonder moeite voor je ziet.
Ik ben nu alweer benieuwd naar hoe de Ayers Rock er uit zal zien Yvon. Heel veel plezier nog verder met deze mooie reis.
Heel veel liefs van ons. Dikke kus. -
15 Augustus 2012 - 16:36
Wilma:
Wat zijn het weer van die mooie foto's De verhalen zijn zo duidelijk als of je er zelf bij ben.
Volgende blog zal ook wel vol verhalen staan kijk er al naar uit.Wat jullie weer beleven in Ayers Rock.
Zo ben ik er wel elke week even in jullie vakantie.Groetjes dikke knuffel -
16 Augustus 2012 - 10:05
Gerda:
wat is de wereld mooi he? Vooral als de mogelijkheden bestaan om zulke mooie plaatsen te bezoeken en de sfeer te ondergaan. Het is heel leuk om jullie belevenissen te lezen en in gedachten met jullie mee te reizen. Hier is het heerlijk weer. Zomer en een lekker windje. Met zo nu en dan een zeer voorbarige actie van de spoorwegen. Die hebben een variatie op de "vierkante wielen" van de herfst en de bevroren wissels in de winter: de treinen in de spits halveren ivm misschien noodweer!!! Noodweer kwam niet maar de treinen reden heel weinig! Geweldig toch! Maar wat heerlijk dat jullie volgende stop Ayers Rock is. Ben heel benieuwd hoe dit overkomt op mensjes zoals wij. Hoe imposant en welke indrukken dit oplevert. Zie al uit naar jullie volgende verslag. Wens jullie veel genoegen en reisplezier met veel leuke ontmoetingen.
Groetjes,
Gerda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
