Week 36
Door: YvonPeet
Blijf op de hoogte en volg Yvonne & Peter
11 Januari 2011 | Nieuw Zeeland, Queenstown
Deze week stond in het teken van ruige natuur en routes waarbij onze stoere 4x4 goed van pas kwam, maar mede daarvoor hadden we juist deze reis uitgezocht.
In St. Arnaud werden we hartelijk verwelkomt door Rien van Nuenen –oftewel de oude Stiefbeen en de laatste burgemeester in Swiebertje-, waarvan wij dachten dat die al lang was overleden, maar die samen met zijn vrouw een B&B blijkt te runnen. We hebben ze maar niet verteld dat Peter jarig was, want het was zonder dat al moeilijk genoeg om van ze los te komen. We hebben later begrepen dat het maar goed was dat we voor die avond ergens een diner hadden geboekt, want het Engelse koppel dat dezelfde route doet en ons steeds een dag voor is, heeft er uiteindelijk 2,5 uur op ‘visite’ gezeten.
Om de volgende dag in Hanmer Springs te komen stonden er 2 avontuurlijke routes op het programma, maar de ‘Maruia Saddle’ bleek gesloten te zijn en dus hebben we ons moeten beperken tot de ‘Braeburn Track’. We vonden dat al een redelijk spannend pad en hebben natuurlijk een foto genomen van de eerste oversteek van een rivier, maar het was kennelijk bedoeld als een soort opwarmertje voor wat we later in de week voor onze kiezen zouden krijgen. In het motel werd weer eens bevestigd waarom Nieuw Zeeland bekend staat om z’n gastvrijheid. Het wordt gerund door een uiterst vriendelijk echtpaar voor wie niets teveel was voor hun gasten, zelfs niet het overnemen van onze was en het ontbrak er maar net aan dat ze het voor ons zouden hebben gestreken en gevouwen.
De rit naar Kaikoura was maar 2 uur en we waren ruim op tijd voor onze duikafspraak. Maar waar we lang naar hadden uitgekeken draaide uiteindelijk uit op een deceptie. Door slecht passende uitrusting en een weinig vertrouwenwekkende divemaster hield Yvonne het al na 10 minuten in het water dobberen voor gezien en klom ze weer aan boord voordat ze meer dan 1 meter had gedoken. Met Peter ging het al niet veel beter, hoewel die nog 30 minuten onder water is geweest. Terwijl hij probeerde om bij de divemaster te blijven, die hopeloos faalde om de noodzakelijke aanwijzingen te geven over richting en diepte, kwam hij –samen met een van de andere duikers- onbedoeld en vanaf een diepte van 12 meter aan de oppervlakte waarna, door het drukverschil, het bloed uit z’n neus kwam. Gelukkig heeft hij daar, na controle op de Eerste Hulp, geen blijvende gevolgen aan overgehouden.
De volgende morgen maakte de zoektocht naar walvissen alles goed. Met hydrofoons werden 2 walvissen gelokaliseerd die, naar de geluiden die ze maakten, snel aan de oppervlakte zouden komen en lagen we binnen 30 minuten ‘oog in oog’ met een gigantische sperm whale. Ondanks dat die zonder een spectaculair zicht op z’n staart na een kwartier weer onderdook, gingen we met een goed gevoel uit Kaikoura weg.
Via een omweg naar Mount Hutt kwamen we die dag aan in Staveley, dat zo klein is, dat het niet eens op de kaart stond. Het lag werkelijk in the ‘middle of no where’ en omdat er behalve een café verder niets was hebben we samen met onze gastheer en –vrouw gegeten.
De volgende dag zijn we via de Hakataramea Pass, een lange, maar schitterende gravel weg en een prachtige route langs het turkoois groene Lake Tekapo en Mount Cook naar Kurow gereden. Hier sliepen we bij een Schotse familie in een cottage uit 1871, maar niet eerder dan dat we de avond hadden beëindigd met een van Jeremy’s favoriete whisky’s.
Na een geweldig ontbijt zijn we vroeg naar Queenstown vertrokken, want die dag stonden weer 2 avontuurlijke passages op het programma. Eerst moesten we over de 30 km lange Danseys Pass –natuurlijk uitsluitend gravel-, waarbij we langs en door de rivier de hele vallei zijn doorgestoken. Ondanks dat Jeremy het had afgedaan als ‘just another valley’ besloten we toch om daarna ook de Nevis Crossing te doen, een 77 km lange gravel weg, die ons naar het hoogst gelegen punt bracht dat in Nieuw Zeeland via de openbare weg te bereiken is. Waren in het ‘Braeburn Track’ alle rivier doorsteken nog van beton, waarbij de velgen niet eens echt nat werden, daar was bij de Nevis Crossing geen sprake meer van. Daar waren alle 24!! doorsteken een verrassing en waren we meer dan eens erg blij met onze ijzersterke Landcruiser. De Nevis Crossing is een lange afgelegen weg door een droge woestijn en 2 passen met achter elkaar een laaggelegen en een hooggelegen vallei en –in tegenstelling tot Jeremy’s commentaar- de moeite van het stijgen, dalen en constant draaien meer dan waard. Maar daarnaast was het natuurlijk ook gewoon leuk om te doen.
Queenstown is een gezellige stad aan –alweer- een meer, Lake Wakatipu, vol met toeristen, restaurantjes en barretjes, maar we hebben er eigenlijk alleen gegeten en geslapen om de volgende dag naar de zuidelijke Fiordlands te gaan. We hebben ons in Te Anau getrakteerd op een 5-sterren lodge, met een schitterend uitzicht op het meer. Vanuit het restaurant hadden we een onbelemmerd zicht op het meer en de bergen en leken de ramen wel nep en dichtgeplakt met een poster. Vanuit Te Anau hebben we een bezoek gebracht aan een grot met unieke gloeiwormen, die met hun licht insecten proberen te lokken en te vangen met hun gesponnen kleverige draden. Gisteren hebben we een cruise gemaakt door de schitterende Milford Sound en zijn we teruggereden naar Queenstown.
Vandaag gaan we naar Franz Jozef met z’n 2 beroemde gletsjers, maar daarover meer in het volgende blog. Wie weet tot dan…
In St. Arnaud werden we hartelijk verwelkomt door Rien van Nuenen –oftewel de oude Stiefbeen en de laatste burgemeester in Swiebertje-, waarvan wij dachten dat die al lang was overleden, maar die samen met zijn vrouw een B&B blijkt te runnen. We hebben ze maar niet verteld dat Peter jarig was, want het was zonder dat al moeilijk genoeg om van ze los te komen. We hebben later begrepen dat het maar goed was dat we voor die avond ergens een diner hadden geboekt, want het Engelse koppel dat dezelfde route doet en ons steeds een dag voor is, heeft er uiteindelijk 2,5 uur op ‘visite’ gezeten.
Om de volgende dag in Hanmer Springs te komen stonden er 2 avontuurlijke routes op het programma, maar de ‘Maruia Saddle’ bleek gesloten te zijn en dus hebben we ons moeten beperken tot de ‘Braeburn Track’. We vonden dat al een redelijk spannend pad en hebben natuurlijk een foto genomen van de eerste oversteek van een rivier, maar het was kennelijk bedoeld als een soort opwarmertje voor wat we later in de week voor onze kiezen zouden krijgen. In het motel werd weer eens bevestigd waarom Nieuw Zeeland bekend staat om z’n gastvrijheid. Het wordt gerund door een uiterst vriendelijk echtpaar voor wie niets teveel was voor hun gasten, zelfs niet het overnemen van onze was en het ontbrak er maar net aan dat ze het voor ons zouden hebben gestreken en gevouwen.
De rit naar Kaikoura was maar 2 uur en we waren ruim op tijd voor onze duikafspraak. Maar waar we lang naar hadden uitgekeken draaide uiteindelijk uit op een deceptie. Door slecht passende uitrusting en een weinig vertrouwenwekkende divemaster hield Yvonne het al na 10 minuten in het water dobberen voor gezien en klom ze weer aan boord voordat ze meer dan 1 meter had gedoken. Met Peter ging het al niet veel beter, hoewel die nog 30 minuten onder water is geweest. Terwijl hij probeerde om bij de divemaster te blijven, die hopeloos faalde om de noodzakelijke aanwijzingen te geven over richting en diepte, kwam hij –samen met een van de andere duikers- onbedoeld en vanaf een diepte van 12 meter aan de oppervlakte waarna, door het drukverschil, het bloed uit z’n neus kwam. Gelukkig heeft hij daar, na controle op de Eerste Hulp, geen blijvende gevolgen aan overgehouden.
De volgende morgen maakte de zoektocht naar walvissen alles goed. Met hydrofoons werden 2 walvissen gelokaliseerd die, naar de geluiden die ze maakten, snel aan de oppervlakte zouden komen en lagen we binnen 30 minuten ‘oog in oog’ met een gigantische sperm whale. Ondanks dat die zonder een spectaculair zicht op z’n staart na een kwartier weer onderdook, gingen we met een goed gevoel uit Kaikoura weg.
Via een omweg naar Mount Hutt kwamen we die dag aan in Staveley, dat zo klein is, dat het niet eens op de kaart stond. Het lag werkelijk in the ‘middle of no where’ en omdat er behalve een café verder niets was hebben we samen met onze gastheer en –vrouw gegeten.
De volgende dag zijn we via de Hakataramea Pass, een lange, maar schitterende gravel weg en een prachtige route langs het turkoois groene Lake Tekapo en Mount Cook naar Kurow gereden. Hier sliepen we bij een Schotse familie in een cottage uit 1871, maar niet eerder dan dat we de avond hadden beëindigd met een van Jeremy’s favoriete whisky’s.
Na een geweldig ontbijt zijn we vroeg naar Queenstown vertrokken, want die dag stonden weer 2 avontuurlijke passages op het programma. Eerst moesten we over de 30 km lange Danseys Pass –natuurlijk uitsluitend gravel-, waarbij we langs en door de rivier de hele vallei zijn doorgestoken. Ondanks dat Jeremy het had afgedaan als ‘just another valley’ besloten we toch om daarna ook de Nevis Crossing te doen, een 77 km lange gravel weg, die ons naar het hoogst gelegen punt bracht dat in Nieuw Zeeland via de openbare weg te bereiken is. Waren in het ‘Braeburn Track’ alle rivier doorsteken nog van beton, waarbij de velgen niet eens echt nat werden, daar was bij de Nevis Crossing geen sprake meer van. Daar waren alle 24!! doorsteken een verrassing en waren we meer dan eens erg blij met onze ijzersterke Landcruiser. De Nevis Crossing is een lange afgelegen weg door een droge woestijn en 2 passen met achter elkaar een laaggelegen en een hooggelegen vallei en –in tegenstelling tot Jeremy’s commentaar- de moeite van het stijgen, dalen en constant draaien meer dan waard. Maar daarnaast was het natuurlijk ook gewoon leuk om te doen.
Queenstown is een gezellige stad aan –alweer- een meer, Lake Wakatipu, vol met toeristen, restaurantjes en barretjes, maar we hebben er eigenlijk alleen gegeten en geslapen om de volgende dag naar de zuidelijke Fiordlands te gaan. We hebben ons in Te Anau getrakteerd op een 5-sterren lodge, met een schitterend uitzicht op het meer. Vanuit het restaurant hadden we een onbelemmerd zicht op het meer en de bergen en leken de ramen wel nep en dichtgeplakt met een poster. Vanuit Te Anau hebben we een bezoek gebracht aan een grot met unieke gloeiwormen, die met hun licht insecten proberen te lokken en te vangen met hun gesponnen kleverige draden. Gisteren hebben we een cruise gemaakt door de schitterende Milford Sound en zijn we teruggereden naar Queenstown.
Vandaag gaan we naar Franz Jozef met z’n 2 beroemde gletsjers, maar daarover meer in het volgende blog. Wie weet tot dan…
-
10 Januari 2011 - 20:17
Nicole:
Hoi kanjers,
OOh volgens mij ben ik de eerste.
Na twee weken afwezigheid.Tja weer even strijd met de comfutter(ALA Niels)
Nou dat ziet er wel weer superrrrr uit.
Jullie moeten contact op nemen met een of andere tv zender.Jullie kunnen volgens mij een aardig progamma vullen.Jeetje wat zien jullie geweldige dingen.
Daar worden we hier af en toe wel even stil van.Lieve Peet wil je aub een beetje uitkijken dat drukverschilletje is toch echt niet heel erg goed voor je.Niet te vaak doen hoor!We zijn zuinig op je.We gaan het toch wel meemaken dat jullie gewoon weer hier komen wonen?Volgens mij wil je toch nooit meer terug na al het zien van dat moois en jullie leuke stulpje op brunei.
geniet lekker van de vakantie tot gauw!
p.s HJ gaat 1 febr bij het nieuwe bedrijf beginnen.
xxxxx liefs Nicole -
10 Januari 2011 - 21:20
Mous:
hi
nu vakantiegangers nog even ,maar dan weer aan de slag.
dit maak je maar 1x in je leven mee. wilt yvonne nog naar afrika met vakantie!!!!!
enjoy your selfes. have a great time.
gr. mous -
10 Januari 2011 - 21:54
Marja:
Zonder jullie reisverslag uit te lezen, ben ik even gaan googelen op Rien van Nuenen. Want ook ik weet niet beter of hij is overleden.
Stiefbeen/burg. van Swiebertje is geboren op 10 dec. 1912 en overleden op 6 sept. 1975.
Hij had wel een zoon die ook Rien heet. Ik denk toch echt dat jullie deze hebben ontmoet, want iemand uit 1912 zie ik geen B&B meer houden.
Ik ga nu snel jullie verslag verder lezen. Geniet nog maar en goede thuisreis. -
11 Januari 2011 - 01:27
Chris:
Met stijgende verbazing de vakantie in Nieuw Zeeland aan het volgen. Het lijkt me een schitterende ervaring en roept herinneringen op aan de reis van Ariana door Australië. Wat is de wereld toch mooi en wat valt er veel te ontdekken. Blijf genieten. Chris. -
12 Januari 2011 - 01:08
Wil:
Hi Peet en Yvon
Wat een reis! Woorden schieten te kort, maar één is voldoende: GEWELDIG. Ik geloof dat jullie sultan er niks meer aan vindt zonder jullie, want hij komt naar Nederland. Weet hij veel dat jullie hier ook niet zijn. Nou, geniet nog maar eventjes van de schoonheid om je heen, ik kijk vast uit naar de komst van Yvon. Heel veel liefs. -
12 Januari 2011 - 10:33
Thilde:
Lieve Yvon en Peet, wat een enorme natuur !!!, heel bijzonder jullie reis. En wat een geluk dat jullie in Nieuw Zeeland zitten en niet in Australië met al die overstromingen. Voor ons lijken die landen naast elkaar te liggen, maar de natuur in Australië is zo anders, daar veel kale rode vlaktes en bij jullie prachtige groene bergen [ met ook nog sneeuw. Van de sneeuw zijn we hier weer af, nu alleen maar druil weer. Wel wat jaloers op jullie, maar geniet ervan. Groetjes, Thilde -
12 Januari 2011 - 11:08
Wilma:
YNON PEET
ELKE WEEK KIJK IK ER NAAR UIT OM JULLIE VERSLAG TE KUNNEN LEZEN.ECHT GEWELDIG DAT JULLIE DIT ALLEMAAL MEE KUNNEN MAKEN.WILLEN JULLIE NOG WEL TERUG KOMEN NAAR HET KLEINE KIKKERLANDJE NEDERLAND IK HOOP VAN WEL.DE FOTO,S ZIJN ERG MOOI.LIJKT ME HEERLIJK OM ZO IETS MEE TE MOGEN MAKEN.GROETJES VAN ONS ALLEMAAL -
12 Januari 2011 - 15:18
Astrid:
Ha vakantiegangers,
Wat een mooie trip en fantastische foto's!!!Die P1100946 is echt waanzinnig mooi!
Ja, en i.d.d. is die oude Stiefbeen in 1975 overleden. Waar komt de verwarring vandaan???
Hier alles prima. Bar druk aan het solliciteren. Jannie met blaasontsteking een middagje op de bank.
Maandag naar een mooi toneelstuk met o.a. Joost Prinsen en Jules Croiset, Waldemar Torenstra geweest hier in het theater. Prachtig stuk!
Vanavond een afspraak met de nieuwe penningmeester om haar in te werken.
Geniet maar van het geweldige weer, hier is het troosteloos nat en somber.
fijne vakantie verder,
liefs,
astrid -
16 Januari 2011 - 11:11
Huigje:
Hallo Lekker stel,
Wat een pracht reis zijn jullie aan het maken. Echt fantastisch !!!
Ik ben niet gauw jaloers maar om dit samen zo te kunnen doen, geweldig.
M'n reacties zijn een beetje achterwegen gebleven door omstandigheden maar het blijft genieten om jullie ervaringen te lezen.
Liefs en nog veel plezier samen. -
16 Januari 2011 - 17:35
Tineke:
Nu pas je verslag gelezen. De eerste helft van deze maand is nog heel druk geweest en ik wilde niet al gelijk beginnen met achterstand. Je ziet dat dat niet gelukt is. Ik wil gewoon altijd meer dan in de beschikbare tijd past. Je reis ziet er fantastisch uit. Ik geniet van je verhalen en de foto´s. Wat het duiken betreft heeft Yvon zich weer eens de verstandigste getoond. Een niet pluis gevoel, ook al wil je iets graag, kan toch heel zin vol zijn. Gelukkig is het goed afgelopen. Ik houd het kort, een volgende keer hoop ik wat uitgebreider te schrijven.
Liefs, je zus.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
