Eerste blog 2013
Blijf op de hoogte en volg Yvonne & Peter
03 Maart 2013 | Brunei, Seria
Direct na de Kerstdagen zijn we naar Nederland gevlogen om Oud en Nieuw thuis te vieren en met de hele familie de 80-ste verjaardag van oma Annie te vieren. Dat was tegelijkertijd ook een uitgelezen mogelijkheid om Peter’s verjaardag weer eens ouderwets te vieren en 1 januari was daar uitermate geschikt voor. Het was een hele klus om op zo’n korte termijn de koelkast vol te krijgen, maar dat is gelukt. Op een enkeling met verplichtingen na was iedereen er inclusief een paar hele leuke verrassingen, maar de koelkast was aan het eind van de dag nog niet leeg, dus dat kon mooi mee naar Handel.
Daar was een vakantieboerderij gehuurd om de volgende verjaardag te vieren, die van Yvonne’s moeder. De hele familie was er inclusief haar vriendinnen van het allereerste uur. Het weer was niet zo enthousiast als wij, maar we hebben toch nog lekker een wandeling kunnen maken in de Brabantse natuur en verder is er veel gepraat, gesjoeld en gekaart. Het weekend hebben we afgesloten met een bezoek aan het DAF museum, waar Peter werd herenigd met de eerste politieauto waar hij mee heeft gereden.
Op de dag dat we terugvlogen naar Nederland kregen we het verschrikkelijke bericht dat de dag ervoor aan het eind van de Bruneise versie van de Nieuwjaarsduik, een tragisch ongeval had plaatsgevonden, waarbij het 7-jarig dochtertje van een van Peter’s Nederlandse collega’s was omgekomen. Zij was tijdens het spelen onder een aangespoelde boomstam terechtgekomen met een fatale afloop als gevolg. De hele vlucht terug heeft dat door ons hoofd gespookt en ook de week daarna hield het ons voortdurend bezig. De verslagenheid in Panaga was groot en iedere dag voelbaar, maar het was goed om te zien dat de hele gemeenschap –en niet alleen de Nederlanders- de familie heeft geholpen waar het maar kon en hun steentje heeft bijgedragen tot en met de dag van de uitvaart en nog daarna.
Een week later stond het Koninklijk Staatsbezoek alweer op het programma, maar daar is toch zoveel mogelijk een vrolijke gebeurtenis van gemaakt. Het bezoek was in Brunei groot nieuws en dagelijks waren er zeker 4 pagina’s van de krant aan geweid. Op dinsdag brachten Koningin Beatrix, Willem-Alexander en Maximá een bezoek aan Brunei Shell Petroleum, waar Peter werkt. Na de ontvangst door de Nederlandse schoolkinderen ging het gezelschap naar de 2e etage voor het officiële gedeelte. Omdat niet iedereen in de lift kon had de gastheer, de Managing Director, bedacht om de trap te nemen, maar hij had er niet op gerekend dat ook pers en belangstellend personeel dat zouden doen en dus moest hij zich met 2 treden tegelijk tussen alles iedereen door naar boven haasten om klaar te staan als de liftdeuren open zouden gaan. Hij kreeg dáár pas in de gaten dat ook Wim-Lex dat had gedaan en hem glunderend toevertrouwde dat hij nu eindelijk had kunnen doen wat hij altijd al een keer had gewild… de pers opzij duwen.
’s Middags waren de rollen omgekeerd en waren wij te gast. Omdat er niet heel veel Nederlanders in Brunei wonen -ongeveer 300-, was iedereen welkom om bij ze op bezoek te gaan in de Royal Polo Club in Jerudong. Iedereen werd aan hen voorgesteld en na het afroepen van onze naam en functie was het onze beurt om de hand te schudden van Hare Majesteit en beide Koninklijke Hoogheden. Het was overigens voorbij voor we het wisten, maar het was een erg leuke en onvergetelijke ervaring. Gelukkig stond de pers overal met hun neus bovenop en was bij RTL-4 en SBS te zien hoe wij op de Koningin afstappen en Yvonne haar een hand geeft. Daarna heeft Peter in zijn groepje nog uitgebreid met Maxima gepraat over sporten in Brunei en bleek ze opvallend veel interesse te hebben in het duiken hier.
We waren behoorlijk onder de indruk van de Koningin. Ze had tijd vrijgemaakt om even apart met de ouders van het omgekomen meisje te praten en was daarna zichtbaar geroerd tijdens haar mooie toespraak. Ook Maximá was fantastisch met haar bijna perfecte Nederlands, deed lekker gewoon en praatte openlijk over wat zij vindt. Volgens ons hebben Wim-Lex en Nederland het met haar geweldig getroffen en gaan we aan haar nog heel veel plezier beleven.
De week daarna hadden we een lang weekend vanwege de geboortedag van Mohammed en zijn we voor een paar dagen naar Kuching in het westen van Sarawak (Maleisië) gevlogen. Vanwege de (Chinese) naam wordt het ook wel de ‘kattenstad’ genoemd en er staan dan ook her en der katten beelden. Het meeste speelt zich af rond de Sarawak rivier, waarlangs een gezellige boulevard (Esplanade) is aangelegd. We hebben een bezoek gebracht aan het Kattenmuseum, het Textielmuseum en Sarawakmuseum en ze waren allemaal gratis.
Op de verjaardag van Mohammed zijn we met een van de traditionele bootjes overgevaren naar Kampung Boyan en werden we spontaan uitgenodigd om mee te eten bij de moskee, waar voor de hele gemeenschap een ‘makan’ was georganiseerd. Na afloop was het leuk om te zien dat de afwas werd gedaan door uitsluitend mannen.
We hebben ook een bezoek gebracht aan de nieuwe markt, waar men uit de wijde omgeving met hun kleurrijke stalletjes hun groenten, fruit en vis aanbieden. Natuurlijk moet er ook gegeten worden en hebben we voor het eerst een pannenkoek uit een zakje gegeten. De Oerang Utang opvang konden we natuurlijk ook niet overslaan, maar erg uitbundig waren ze niet.
Op vrijdag 1 februari was de traditionele Beaborrel om haar verjaardag te vieren. Het was niet zo druk en oranje als we gewend zijn, maar het was ondanks de aanhoudende regen –het was ten slotte monsoon- erg gezellig. Ook werd natuurlijk weer met een fantastisch in elkaar gezet filmpje het thema bekend gemaakt voor Dutch Night en dit jaar is dat ‘Urban Jungle’.
De kans dat we dat nog meemaken is niet zo heel groot. Voorlopig is gepland dat Peter op 6 mei weer in Den Haag gaat beginnen en zijn we afhankelijk van de datum waarop we naar Nederland worden gerepatrieerd.
In februari waren we alweer terug in Nederland om onze kleindochter welkom te heten, die op woensdag 13-02-2013 werd geboren. Yvonne had haar trip goed gepland en was 8 minuten na de geboorte ter plekke, maar Peter zat in Brunei bij de telefoon en heeft de volgende dag het eerste vliegtuig naar Nederland genomen en kon pas vrijdag Yfke in zijn armen sluiten. Hij was wel de eerste die de naam wist, want hij had een rol beschuit, een doosje roze muisjes en de proefdruk van het geboortekaartje meegekregen, dat hij na het verlossende telefoontje open mocht maken. Hij had daarvoor een paar vrienden uitgenodigd om het feestelijke moment niet alleen te hoeven vieren en het was daarna nog lang gezellig op het balkon in Brunei.
De korte tijd dat we er waren hebben we ook van de gelegenheid gebruikgemaakt om de tentoonstelling ‘Beeld van Beatrix’ te zien in paleis Het Loo en het was zeker geen teleurstelling. Mooi om te zien hoe amateur en professionele kunstenaars op totaal verschillende wijze en met uiteenlopende technieken en materialen in staat zijn om zoveel in 1 beeltenis te vatten. Ondanks dat dit museumbezoek alles behalve gratis was, is het zeker een aanrader.
Ondertussen waren de winterschilders in ons huis begonnen aan de muren en voordat Yvonne terug naar Brunei vloog waren ook alle kachels, deuren en kozijnen weer van een frisse laag verf voorzien, dus dat wordt lekker thuiskomen in mei.
Tussen alle bedrijven door heeft Yvonne kans gezien de ultieme aandoenlijke apenfoto te maken, die we jullie natuurlijk niet willen onthouden.
We blijven jullie op de hoogte houden over hoe onze repatriëring gaat verlopen, dus hopelijk tot dan…
Daar was een vakantieboerderij gehuurd om de volgende verjaardag te vieren, die van Yvonne’s moeder. De hele familie was er inclusief haar vriendinnen van het allereerste uur. Het weer was niet zo enthousiast als wij, maar we hebben toch nog lekker een wandeling kunnen maken in de Brabantse natuur en verder is er veel gepraat, gesjoeld en gekaart. Het weekend hebben we afgesloten met een bezoek aan het DAF museum, waar Peter werd herenigd met de eerste politieauto waar hij mee heeft gereden.
Op de dag dat we terugvlogen naar Nederland kregen we het verschrikkelijke bericht dat de dag ervoor aan het eind van de Bruneise versie van de Nieuwjaarsduik, een tragisch ongeval had plaatsgevonden, waarbij het 7-jarig dochtertje van een van Peter’s Nederlandse collega’s was omgekomen. Zij was tijdens het spelen onder een aangespoelde boomstam terechtgekomen met een fatale afloop als gevolg. De hele vlucht terug heeft dat door ons hoofd gespookt en ook de week daarna hield het ons voortdurend bezig. De verslagenheid in Panaga was groot en iedere dag voelbaar, maar het was goed om te zien dat de hele gemeenschap –en niet alleen de Nederlanders- de familie heeft geholpen waar het maar kon en hun steentje heeft bijgedragen tot en met de dag van de uitvaart en nog daarna.
Een week later stond het Koninklijk Staatsbezoek alweer op het programma, maar daar is toch zoveel mogelijk een vrolijke gebeurtenis van gemaakt. Het bezoek was in Brunei groot nieuws en dagelijks waren er zeker 4 pagina’s van de krant aan geweid. Op dinsdag brachten Koningin Beatrix, Willem-Alexander en Maximá een bezoek aan Brunei Shell Petroleum, waar Peter werkt. Na de ontvangst door de Nederlandse schoolkinderen ging het gezelschap naar de 2e etage voor het officiële gedeelte. Omdat niet iedereen in de lift kon had de gastheer, de Managing Director, bedacht om de trap te nemen, maar hij had er niet op gerekend dat ook pers en belangstellend personeel dat zouden doen en dus moest hij zich met 2 treden tegelijk tussen alles iedereen door naar boven haasten om klaar te staan als de liftdeuren open zouden gaan. Hij kreeg dáár pas in de gaten dat ook Wim-Lex dat had gedaan en hem glunderend toevertrouwde dat hij nu eindelijk had kunnen doen wat hij altijd al een keer had gewild… de pers opzij duwen.
’s Middags waren de rollen omgekeerd en waren wij te gast. Omdat er niet heel veel Nederlanders in Brunei wonen -ongeveer 300-, was iedereen welkom om bij ze op bezoek te gaan in de Royal Polo Club in Jerudong. Iedereen werd aan hen voorgesteld en na het afroepen van onze naam en functie was het onze beurt om de hand te schudden van Hare Majesteit en beide Koninklijke Hoogheden. Het was overigens voorbij voor we het wisten, maar het was een erg leuke en onvergetelijke ervaring. Gelukkig stond de pers overal met hun neus bovenop en was bij RTL-4 en SBS te zien hoe wij op de Koningin afstappen en Yvonne haar een hand geeft. Daarna heeft Peter in zijn groepje nog uitgebreid met Maxima gepraat over sporten in Brunei en bleek ze opvallend veel interesse te hebben in het duiken hier.
We waren behoorlijk onder de indruk van de Koningin. Ze had tijd vrijgemaakt om even apart met de ouders van het omgekomen meisje te praten en was daarna zichtbaar geroerd tijdens haar mooie toespraak. Ook Maximá was fantastisch met haar bijna perfecte Nederlands, deed lekker gewoon en praatte openlijk over wat zij vindt. Volgens ons hebben Wim-Lex en Nederland het met haar geweldig getroffen en gaan we aan haar nog heel veel plezier beleven.
De week daarna hadden we een lang weekend vanwege de geboortedag van Mohammed en zijn we voor een paar dagen naar Kuching in het westen van Sarawak (Maleisië) gevlogen. Vanwege de (Chinese) naam wordt het ook wel de ‘kattenstad’ genoemd en er staan dan ook her en der katten beelden. Het meeste speelt zich af rond de Sarawak rivier, waarlangs een gezellige boulevard (Esplanade) is aangelegd. We hebben een bezoek gebracht aan het Kattenmuseum, het Textielmuseum en Sarawakmuseum en ze waren allemaal gratis.
Op de verjaardag van Mohammed zijn we met een van de traditionele bootjes overgevaren naar Kampung Boyan en werden we spontaan uitgenodigd om mee te eten bij de moskee, waar voor de hele gemeenschap een ‘makan’ was georganiseerd. Na afloop was het leuk om te zien dat de afwas werd gedaan door uitsluitend mannen.
We hebben ook een bezoek gebracht aan de nieuwe markt, waar men uit de wijde omgeving met hun kleurrijke stalletjes hun groenten, fruit en vis aanbieden. Natuurlijk moet er ook gegeten worden en hebben we voor het eerst een pannenkoek uit een zakje gegeten. De Oerang Utang opvang konden we natuurlijk ook niet overslaan, maar erg uitbundig waren ze niet.
Op vrijdag 1 februari was de traditionele Beaborrel om haar verjaardag te vieren. Het was niet zo druk en oranje als we gewend zijn, maar het was ondanks de aanhoudende regen –het was ten slotte monsoon- erg gezellig. Ook werd natuurlijk weer met een fantastisch in elkaar gezet filmpje het thema bekend gemaakt voor Dutch Night en dit jaar is dat ‘Urban Jungle’.
De kans dat we dat nog meemaken is niet zo heel groot. Voorlopig is gepland dat Peter op 6 mei weer in Den Haag gaat beginnen en zijn we afhankelijk van de datum waarop we naar Nederland worden gerepatrieerd.
In februari waren we alweer terug in Nederland om onze kleindochter welkom te heten, die op woensdag 13-02-2013 werd geboren. Yvonne had haar trip goed gepland en was 8 minuten na de geboorte ter plekke, maar Peter zat in Brunei bij de telefoon en heeft de volgende dag het eerste vliegtuig naar Nederland genomen en kon pas vrijdag Yfke in zijn armen sluiten. Hij was wel de eerste die de naam wist, want hij had een rol beschuit, een doosje roze muisjes en de proefdruk van het geboortekaartje meegekregen, dat hij na het verlossende telefoontje open mocht maken. Hij had daarvoor een paar vrienden uitgenodigd om het feestelijke moment niet alleen te hoeven vieren en het was daarna nog lang gezellig op het balkon in Brunei.
De korte tijd dat we er waren hebben we ook van de gelegenheid gebruikgemaakt om de tentoonstelling ‘Beeld van Beatrix’ te zien in paleis Het Loo en het was zeker geen teleurstelling. Mooi om te zien hoe amateur en professionele kunstenaars op totaal verschillende wijze en met uiteenlopende technieken en materialen in staat zijn om zoveel in 1 beeltenis te vatten. Ondanks dat dit museumbezoek alles behalve gratis was, is het zeker een aanrader.
Ondertussen waren de winterschilders in ons huis begonnen aan de muren en voordat Yvonne terug naar Brunei vloog waren ook alle kachels, deuren en kozijnen weer van een frisse laag verf voorzien, dus dat wordt lekker thuiskomen in mei.
Tussen alle bedrijven door heeft Yvonne kans gezien de ultieme aandoenlijke apenfoto te maken, die we jullie natuurlijk niet willen onthouden.
We blijven jullie op de hoogte houden over hoe onze repatriëring gaat verlopen, dus hopelijk tot dan…
-
03 Maart 2013 - 11:37
Astrid:
Leuk weer een verslag te lezen hoewel veel bekend is dit keer doordat we elkaar onlangs 2 x zagen.
Het was heerlijk dat jullie weer eens " ouderwets' op mijn verjaardag waren en de port is HEERLIJK!
Hier alles goed. Bar heeft, ondanks haar latere vertrek door de griep, toch een heerlijke wintersport gehad.Met Jannie gaat het prima, ze hebben gister alle spullen voor babykamer en wagen gekocht!
Fijn weekend verder.liefs,Astrid
-
03 Maart 2013 - 13:02
Chris Visman:
Dat was weer heel wat schrijfwerk over veel leuke en mooie momenten maar ook de minder leuke. Het gaat nu toch op zijn einde lopen maar ik geloof wel dat jullie er een hele mooie tijd en heel veel ervaringen hebben opgedaan. Dat is mooi om te weten en gun het jullie van harte en was het een genoegen om al die blogs te lezen. Heel veel plezier deze laatste tijd daar. -
03 Maart 2013 - 13:49
Leo V. T.:
Hallo, Peter en yvon. Een triest en mooi verhaal, met het overlijden van 7 jarig meisje en de geboorte van jullie kleindochter. Ook mooie belevenis met de ontmoeting met de koningin en aanhang. Zijn dingen die je hier in IJsselmonde niet vaak zal meemaken. Toch ook weer leuk om terug te komen in NL. Kunnen we weer fietsen langs de IJssel. Succes daar de laatste maanden en zie jullie wel weer verschijnen. Gr Leo -
03 Maart 2013 - 16:17
Tineke:
Zo hadden jullie weer heel wat te vertellen. Leuk! Ook al had ik er dan een deel al van meegekregen toen jullie hier waren. Zo kon ik in elk geval de foto´s van Yfke nog eens zien. Hier lijkt het nu eindelijk een beetje lente te gaan worden, want ook al voel je het nog niet , de knoppen van sommige struiken en bomen worden ineens zichtbaar dikker. En de verwachting voor komende week is ook beter met vanaf woensdag zon! Overigens heeft Borneo deze week tweemaal de krant gehaald door de landclaim van Filippijnen op Sabah, waarbij de radio vanmorgen meldde dat dat nu ook levens heeft gekost. Dat is wel ver van jullie bed, maar toch. Nog twee maanden en jullie zijn weer hier. Ik zie er naar uit.
Veel liefs, Tineke -
03 Maart 2013 - 21:15
Hannie Nijhuis:
Hallo Yvonne,
Je kent me niet maar ooit heb ik ook in Brunei gewoond en ik vond het leuk je blog te lezen.
Voor ons was het van 1988 tot 1993, dus alweer even geleden. Onze zoon ging er naar school en wij hebben genoten van alles wat er was. Maar wat ik zo lees is dat jullie nog steeds precies dezelfde dingen doen als wij destijds:-) Geniet nog maar even want ik begrijp dat het binnenkort weer Den Haag wordt? Ook leuk weer natuurlijk. Ik heb genoten van de mooie beelden op tv van het koninklijk bezoek, je kijkt er toch anders tegenaan als expat! Erg van zo'n kindje. Toen wij er waren gebeurde iets dergelijks net een Engels kindje in het zwembad, dat heeft een enorme impact gehad.
Nog een fijne tijd en een goede start in NL!
Hannie -
05 Maart 2013 - 16:37
Nicht Trudy:
Hi Yvon en Peter.
Wat een fijne tijd hebben jullie daar,geniet nog maar even verder,daar zal je zeker vaak aan terug denken.
Dank voor het toesturen van de mooie verhalen en foto`s.
Fijn dat jullie even naar Nederland terug komen om een aantal feestjes te vieren waaronder de geboorte van jullie klein dochter Yfke.
Van harte natuurlijk met zo`n koning`s wens van de ouders.
Ik zie jullie vast weer ergens dit jaar.
Lieve groet Trudy.
-
06 Maart 2013 - 22:26
Wilma:
Van hartegefeliciteerd met je klein dochter.fijn dat ik de eerste blog toch mag ontvangen.Is dit kleine prinsesje van Niels.om dat ik nog niet weet wat Lissete en Bard hebben gekregen.wens jullie heel veel geluk toe wilma -
08 Maart 2013 - 11:23
Nicole:
Hoi daar,
Ja hoor daar is ze weer voor het eerst sinds eeuwen weer in de lucht.
De verhalen had je me natuurlijk al verteld,maar evengoed fijn om ze weer te lezen.
Hoe mooi jullie avonturen ook zijn.
Is deze dame en kids blij als jullie weer terug zijn op Nederlandse bodem.
Kijk naar je uit Von.
Dikke kus Nicole -
25 Juli 2013 - 14:21
Peter Brink:
Beste Yvonne en Peter,
Via deze ongebruikelijke en onpersoonlijke weg wil ik jullie aandacht vragen voor het volgende.
Als voormalig medewerker rioleringsbeheer van de gemeente Nijmegen raakte ik zo’n 13 jaar geleden gefascineerd door de diversiteit van rioolputdeksels in de stad. Ik begon deze deksels te fotograferen vanwege hun afbeeldingen, vormen en bijzondere teksten. Inmiddels is deze verzameling opgelopen tot ruim 1300 foto’s uit 110 verschillende landen.
Collega’s, vrienden en bekenden sturen mij geregeld een foto van een putdeksel die zij in het buitenland zien. Een gedeelte hiervan staat ook op mijn website, www.brink-rioolbeheer.nl .
Nu heb ik een doel. Ik wil namelijk een boek gaan uitbrengen met daarin foto’s van rioolputdeksels uit alle landen van de wereld. Een hele opgave, maar niet onmogelijk. Daarbij kan ik jullie hulp heel goed gebruiken. Ik zit al geruime tijd op zoek naar een putdeksel uit Brunei.
Mijn concrete vraag is dan ook: Willen jullie in de buurt van je werk, of in je woonomgeving, of tijdens jullie reizen door Brunei een foto maken van een rioolputdeksel? En deze foto(s) dan ook digitaal aan mij doorsturen. Voorbeelden van foto’s staan op mijn homepage. Indien mogelijk rekening houdend met de zon (schaduw op de foto). Graag verneem ik dan ook in welke stad/plaats de foto is gemaakt. Jullie bijdrage zal in het boek worden vermeld. Indien je dit niet wenst, dan hoor ik dat graag.
Op voorhand wil ik jullie reeds bedanken. Ik zie jullie reactie/foto(s) met belangstelling tegemoet.
Met vriendelijke groet,
Peter Brink
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
